Szkoła

Dobrze się bawisz? – zapytałam niemal nerwowo, gdy spacerowaliśmy z Molly po mieście. Tak. To jest miłe. odpowiedziała uprzejmie z lekkim uśmiechem. „Kiedy mieszkasz tak blisko jakiegoś miejsca, zapominasz je sprawdzić i od czasu do czasu bawić się w turystę”. Tak! To miejsce jest naprawdę fajne. Jest tu też schludna mała lodziarnia. Ostatni raz widziałem, jak byłem tutaj z D- i Diane. Nie mogłem pozwolić, by wymknęło mi się, że spędzałem czas z Daisy za plecami Molly – nawet jeśli Molly w końcu kupiła historię o supergeniuszu, spędzanie czasu z jej siostrą, która miała wtedy dwanaście lat, bez wcześniejszego poinformowania Molly...

Biodra Ashley sugestywnie kołysały się z boku na bok, kiedy weszła do aresztu śledczego. Była nowa w szkole, ale pierwszego dnia dostała poranny szlaban. Weszła do klasy i uśmiechnęła się do samotnego nauczyciela, jednego z trenerów piłki nożnej, gdy zajęła swoje miejsce w recepcji. Przyłapała go, jak poprawiał się na siedzeniu i od razu wiedziała, czego chce. Nie był taki zły, szukając kogoś w swoim wieku; około metr osiemdziesiąt wzrostu, opalenizna farmera i krótko obcięte włosy. Jego ciało było szczupłe, z widocznymi śladami muskulatury na całym ciele, co świadczyło o tym, że utrzymywał formę nawet w swoim wieku, który nie mógł...

Głos dobiegł przez drzwi. „Terapia awersyjna polega na tym, że zmuszasz kogoś do zaprzestania niepożądanych zachowań społecznych, sprawiając, że kojarzy się to z czymś negatywnym…” Zapukałem do drzwi, przerywając. Na przykład. David właśnie się spóźnił. porozmawiajcie między sobą przez chwilę. Nastąpiła pauza i otworzyła drzwi, wychodząc na korytarz. Przyjrzałem się jej od stóp do głów. Była bardzo atrakcyjną kobietą. Była szczupła, ale nie chuda i zdecydowanie nie gruba. Jej ciało było proporcjonalne, z piersiami co najmniej w miseczce C i ładnym tyłkiem. Miała może 1,5 metra wzrostu do mojego 5 stóp 10. Spojrzałem na jej twarz. Miała dziewczęcy urok, mimo że...

Czekasz na pociąg. Pociąg, który zabierze Cię daleko. Wiesz, dokąd masz nadzieję zawieźć cię ten pociąg. Ale nie możesz wiedzieć na pewno. Jednak to nie ma znaczenia. A teraz powiedz mi, dlaczego? ............... Dominic Cobb 8 lipca 2010 r. Rozdział pierwszy Po prostu ładnie mnie poproś Ku irytacji pani Jones, Vito podniósł rękę, gdy zapytała klasę, czy ktoś zapomniał pasa gimnastycznego. – Znowu, Vito? Reszta klasy chichotała. Zaczerwieniony na twarzy Vito skinął głową, podczas gdy wielki blondyn Trent Larson zachowywał się jak spaz, machając muskularnym ramieniem nad biurkiem, prowokując pohukiwania swoich kumpli. Cichy! Pani Jones w sześciocalowych szpilkach stukała w stronę...

Catherine powoli budzi się z łóżka, czując, jak zimny kalifornijski wiatr zalewa jej pokój. Wstaje z łóżka tylko po to, by poczuć zimne kafelki na podłodze. Odchodząc od łóżka, przygotowuje się do szkoły. Wchodząc do łazienki, przypomniała sobie ostatnią noc, kiedy po raz pierwszy się dotknęła. To było dziwne doświadczenie, słyszała rozmowy i plotki na temat masturbacji, ale nigdy sama tego nie zrobiła, a raczej sobie. Patrząc w lustro, Catherine zobaczyła dziewczynę o brązowych włosach i brązowych oczach, nieco rozwiniętą klatkę piersiową, która wydaje się trochę nietypowa dla osiemnastolatki. Przyłapała się na tym, że wędruje z powrotem do doświadczenia zeszłej nocy...